Ustavni sud Republike Srpske, na osnovu člana 115. Ustava Republike Srpske, člana 40. stav 5, člana 42. stav 1. i člana 60. stav 1. tač. a) i b) Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), na sjednici održanoj 25. septembra 2024. godine, d o n i o j e
O D L U K U
Utvrđuje se da čl. 19. do 26, član 27. stav 1. u dijelu koji glasi: “..., javnim parkiralištima suprotno čl. 23, 24. i 25. ove odluke ili suprotno odredbama pravilnika iz člana 22. ove odluke,...“ i stav 2, te čl. 28, 29. i 40. stav 1, stav 2. u dijelu koji glasi: “ ...u čl. 21...“ i stav 4. Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka („Službeni glasnik Grada Banja Luka“ br. 20/17, 16/21 i 15/23) nisu u saglasnosti sa Ustavom Republike Srpske i Zakonom o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 124/11 i 100/17).
O b r a z l o ž e nj e
Milko Grmuša iz Banje Luke dao je Ustavnom sudu Republike Srpske inicijativu za pokretanje postupka za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti odredbe člana 40. stav 1. u vezi sa odredbama člana 27. stav 1. i člana 23. Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka („Službeni glasnik Grada Banja Luka“ br. 20/17, 16/21 i 15/23). Iz sadržine inicijative proizlazi da osporeno propisivanje nije u saglasnosti sa Zakonom o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske” br. 124/11 i 100/17), a samim tim ni sa članom 108. stav 2. Ustava Republike Srpske. Davalac inicijative citira navedene odredbe Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka i odredbe člana 1, člana 2. stav 1. tačka d) i stav 2. i čl. 6, 16, 20. i 39. Zakona o komunalnim djelatnostima, iz kojih, kako navodi, proizlazi da je upravljanje javnim prostorima za parkiranje vozila komunalna djelatnost individualne komunalne potrošnje, koja se vrši na osnovu ugovora zaključenog između davaoca i korisnika ove komunalne usluge, te da korisnik usluge plaća utvrđenu cijenu za pruženu komunalnu uslugu na osnovu računa koji ispostavlja davalac usluge, koji ima snagu vjerodostojne isprave, kao i da je u slučaju spora između korisnika i davaoca komunalne usluge nadležan sud i u vezi s tim iznosi mišljenje da Grad Banja Luka nije imao zakonski osnov da neplaćanje cijene za parkiranje vozila normira kao prekršaj za koji se izdaje prekršajni nalog korisniku komunalne usluge. U inicijativi se, takođe, ukazuje na odredbe čl. 2. i 5. Zakona o prekršajima Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske” br. 63/14, 36/15 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske, 110/16, 100/17 i 19/21 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske), kojim su regulisani pojam prekršaja i opšta svrha kažnjavanja, te na odredbe čl. 2, 4, 7. i 13. stav 11. Zakona o poreskom sistemu Republike Srpske (“Službeni glasnik Republike Srpske”, br. 62/17 i 110/20 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske), kojim je, pored ostalog, definisano uspostavljanje i vođenje Registra poreskih i neporeskih davanja, te propisano da poreska i neporeska davanja koja nisu unesena u Registar ne stvaraju obavezu plaćanja i naglašava da se u Registru Ministarstva finansija Republike Srpske, koji je objavljen na internet stranici ovog ministarstva, ne nalazi bilo kakva „naknada“ za parkiranje koja na bilo koji način predstavlja segment cijene plaćanja ove komunalne usluge u Republici Srpskoj, odnosno u bilo kojoj njenoj lokalnoj zajednici. Na osnovu izloženog davalac inicijative predlaže da Sud utvrdi da osporeno propisivanje iz navedene odluke nije u saglasnosti sa Ustavom i Zakonom o komunalnim djelatnostima.
U odgovoru donosioca osporenog akta se, prije svega, ukazuje da je pravni osnov za donošenje Odluke, čije su odredbe osporene, izveden iz odredbe člana 2. stav 1. Zakona o bezbjednosti saobraćaja na putevima u Bosni i Hercegovini (“Službeni glasnik Bosne i Hercegovine” br. 6/06, 75/06, 44/07, 84709, 48/10, 48/10, 18/13, 8/17, 9/18 i 46/23), kojom je propisano da organi Bosne i Hercegovine, entitetski i kantonalni organi i organi Brčko distrikta Bosne i Hercegovine i organi lokalne samouprave i lokalne uprave u gradovima i opštinama obezbjeđuju sprovođenje ovog zakona i u okviru svoje nadležnosti donose propise i preduzimaju druge potrebne mjere za njegovo dosljedno sprovođenje. Pored toga, u ovom izjašnjenju se ukazuje na odredbe člana 3. tač. đ) i p) i člana 6. Zakona o komunalnim djelatnostima i tvrdi da iz navedenih zakonskih odredaba proizlazi da jedinice lokalne samouprave imaju diskreciono pravo da samostalno, donošenjem odgovarajućih podzakonskih akata regulišu oblast komunalnih djelatnosti, uključujući i upravljanje javnim prostorima za parkiranje vozila. Nadalje, u izjašnjenju se ukazuje na odredbe čl. 2. i 4. Zakona o prekršajima Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske” br. 63/14, 36/15 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske 110/16, 100/17 i 19/21 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske) iz kojih, kako se navodi, proizlazi ovlašćenje Grada, odnosno Skupštine Grada da samostalno definiše obilježja prekršaja, kao i da propiše sankcije za navedeni prekršaj, čime je ostavljena mogućnost da se neizvršenje obaveze plaćanja cijene za pružanje usluge parkiranja na teritoriji Grada Banja Luka može definisati kao prekršaj. Uz to, u izjašnjenju se navodi da se u Registru koji je Ministarstvo finansija javno prezentovalo na svojoj internet stranici, pod rednim brojem 587, šifrom prihoda 722319, pod nazivom - Komunalna taksa za korišćenje prostora za parkiranje motornih, drumskih i priključnih vozila na uređenim i obilježenim mjestima, određenim za to aktom skupštine jedinice lokalne samouprave, nalazi tražena taksa koja predstavlja segment cijene plaćanja ove komunalne usluge. Zaključno, u izjašnjenju se ukazuje i na odredbe člana 23. Zakona o prevozu u drumskom saobraćaju Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 47/17 i 17/23) i tvrdi da se pitanje karte u javnom prevozu kojom se tretira ugovorni odnos između davaoca usluge i korisnika usluge prevoza, kao i sankcija koja je predviđena od strane davaoca usluge za nepostupanje u slučaju izbjegavanja stvaranja ugovornog odnosa kupovinom karte od strane korisnika usluge ima identičan tretman kao i prilikom predmeta kupovine karte za javni parking, cijeneći da su biće i obilježje koje ih čine identičnim, pripadaju istoj stvari, kategoriji, klasifikaciji i definisani su kao srodni Zakonom o komunalnim djelatnostima. U ovom izjašnjenju se, takođe, napominje da se praksa u vezi sa upravljanjem javnim prostorima za parkiranje vozila kao u Gradu Banjoj Luci, takođe, primjenjuje i u drugim gradovima i opštinama u Republici Srpskoj i predlaže da Sud inicijativu ne prihvati.
Odluku o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka („Službeni glasnik Grada Banja Luka“ br. 20/17, 16/21 i 15/23) donijela je Skupština Grada Banja Luka na osnovu člana 2. Zakona o osnovima bezbjednosti saobraćaja na putevima u Bosni i Hercegovini („Službeni glasnik Bosne i Hercegovine“ br. 6/06, 75/06, 44/07, 84/09, 48/10, 18/13, 8/17, 89/17 i 9/18), člana 39. Zakona o lokalnoj samoupravi ("Službeni glasnik Republike Srpske" br. 97/16, 36/19 i 61/21) i člana 32. Statuta Grada Banja Luka („Službeni glasnik Grada Banja Luka“, br. 25/05, 30/07, 17/12, 20/14 i 39/16), odnosno člana 82. Statuta Grada Banja Luka („Službeni glasnik Grada Banja Luka“, br. 14/18 i 9/19). Ovom odlukom propisuju se mjere bezbjednosti saobraćaja, uslovi i pravila za odvijanje saobraćaja na javnim putevima i drugim javnim saobraćajnim površinama na području grada Banje Luke, kao i analize i praćenje bezbjednosti saobraćaja (član 1). Osporenim i drugim odredbama ove odluke je, između ostalog, propisano: članom 19. da su javna parkirališta površine izgrađene ili uređene za parkiranje vozila izvan kolovoza, kao i za parkiranje na kolovozu ili trotoaru - kada to dozvoljavaju uslovi odvijanja saobraćaja (stav 1), te da javna parkirališta moraju biti obilježena propisanom saobraćajnom signalizacijom (stav 2); članom 20. da se na javnim parkiralištima može uvesti naplata parkiranja (stav 1) i da se javna parkirališta i javne garaže na kojima se vrši naplata utvrđuju posebnim aktom koji donosi gradonačelnik (stav 2); članom 21. da na javnim parkiralištima na kojima je uvedena naplata parkiranja mora biti najmanje 3% parking-mjesta za parkiranje lica sa invaliditetom, koja su označena propisanom signalizacijom (stav 1), da naknadu za parkiranje iz prethodnog stava ne plaćaju invalidna lica na čijem je vozilu vidljivo istaknuta karta kojom se potvrđuje status iz prethodnog stava, a koja je izdata od strane nadležnog organa (stav 2); članom 22. da se uslovi i način korišćenja, organizacija rada, visina i način naplate parkiranja, kao i druga pitanja od značaja za rad javnih parkirališta i javnih garaža na kojima se vrši naplata - utvrđuju Pravilnikom, koji donosi gradonačelnik; članom 23. da je na javnim parkiralištima na kojima je uvedena naplata parkiranja korisnik dužan platiti naknadu za parkiranje i parking-kartu istaknuti na vidnom mjestu, ispod prednjeg vjetrobranskog stakla (stav 1), da će izuzetno, ukoliko je plaćanje naknade za parkiranje izvršeno putem „SMS - naplate“ kontrola biti vršena putem prenosnih ručnih terminala (stav 2), te da je po isteku vremena za koje je plaćena naknada za parkiranje, korisnik dužan ukloniti vozilo (stav 3); članom 24. da se rezervacija parking-mjesta na javnim parkinzima, na kojima je uvedena naplata parkiranja, može izvršiti na period od godinu dana (stav 1), te da se uslovi, način i visina naknade za rezervaciju parking-mjesta utvrđuju Pravilnikom iz člana 22. ove odluke (stav 2); članom 25. da prostor rezervisan za parkiranje vozila obilježenih znakom pristupačnosti na javnim parkiralištima na kojima se ne vrši naplata parkiranja - određuje gradski organ uprave nadležan za poslove saobraćaja (stav 1), te da prostor iz prethodnog stava mora biti obilježen propisnom saobraćajnom signalizacijom (stav 2); članom 26. da će komunalni policajac ili radnik na naplati i kontroli parkiranja odrediti da se vozilo koje nije registrovano na teritoriji BiH, odnosno ne može se utvrditi vlasnik ili korisnik vozila, blokira napravom za blokiranje točkova: ako je vozilo parkirano suprotno odredbama čl. 23. i 24. ove odluke, te ako je vozilo parkirano suprotno odredbama Pravilnika iz člana 22. ove odluke (stav 1), da naknadu za deblokiranje snosi vlasnik, odnosno korisnik vozila - koju je dužan platiti prije preuzimanja vozila (stav 2), te da se visina naknade za deblokiranje vozila utvrđuje Pravilnikom iz člana 6. ove odluke (stav 3); članom 27. da će komunalni policajac, kada po pozivu građana ili radnika na naplati i kontroli parkiranja, neposrednim opažanjem utvrdi da je vozilo parkirano na trotoaru, trgovima i drugim površinama namijenjenim za kretanje pješaka, biciklističkoj stazi, javnim parkiralištima suprotno čl. 23, 24. i 25. ove odluke ili suprotno odredbama pravilnika iz člana 22. ove odluke, kao i na ulazu u garažu, poslovni prostor i pristupni put stambenim i drugim objektima, izdati prekršajni nalog - na ime vlasnika vozila ili na ime vozača vozila (stav 1), da će komunalni policajac, izuzetno, ukoliko vozilo iz stava 1. ovog člana nije registrovano na teritoriji BiH, odnosno ne može se utvrditi vlasnik ili korisnik vozila, odrediti da se vozilo blokira spravom za blokiranje točkova (stav 2), da kada komunalni policajac utvrdi da je vozilo parkirano na obilježenom taksi stajalištu, a ne radi se o vozilu kojim se obavlja taksi prevoz na području grada i ukoliko je vozilo parkirano na privatnom parkiralištu (tržni centri) na parking-mjestu obilježenom za parkiranje lica sa invaliditetom, izdaće prekršajni nalog - na ime vlasnika ili na ime vozača vozila, uz prethodnu pismenu saglasnost vlasnika parkirališta (stav 3), da će komunalni policajac kada utvrdi da je vozilo parkirano na javnoj zelenoj površini izdati prekršajni nalog - na ime vlasnika ili na ime vozača vozila (stav 4); članom 28. da je zabranjeno na javnim parkiralištima ostavljanje neispravnih i havarisanih motornih vozila, priključnih vozila i kamp prikolica (stav 1), da će komunalni policajac odrediti da se sa javnog parkirališta ukloni ostavljeno neispravno ili havarisano motorno vozilo, priključno vozilo, kao i kamp prikolica (stav 2), da troškove premještanja vozila na drugo mjesto i naknadu za smještaj tih vozila po odredbama prethodnog stava snosi vlasnik, odnosno korisnik vozila (stav 3), da visinu troškova i visinu naknade iz prethodnog stava utvrđuje gradonačelnik, Pravilnikom iz člana 6. ove odluke; članom 29. da je zabranjeno na javnim parkiralištima parkiranje teretnih vozila preko 3,5 tone najveće dozvoljene mase, osim ukoliko saobraćajnim znakom ili odobrenjem koje izdaje gradski organ uprave nadležan za poslove saobraćaja nije drugačije određeno; članom 40. da će se novčanom kaznom od 40 KM kazniti za prekršaj vlasnik vozila, ili vozač za kojeg se utvrdi da je nepropisno parkirao vozilo na mjestima navedenim u članu 27. stav 1. ove odluke (stav 1), da će se novčanom kaznom od 100 KM kazniti za prekršaj vlasnik vozila ili vozač za kojeg se utvrdi da je nepropisno parkirao vozilo na mjestima navedenim u članu 21. i 27. stav (3) (stav 2), da će se novčanom kaznom od 60 KM kazniti za prekršaj vlasnik vozila ili vozač, za kojeg se utvrdi da je nepropisno parkirao vozilo na mjestima navedenim u članu 27. stav (4) (stav 3) i da će se novčanom kaznom od 500 KM kazniti za prekršaj vlasnik vozila ili vozač za kojeg se utvrdi da je nepropisno parkirao vozilo na mjestima navedenim u članu 21. (stav 4).
U postupku ocjenjivanja ustavnosti i zakonitosti Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka („Službeni glasnik Grada Banja Luka“ br. 20/17, 16/21 i 15/23) Sud je, prije svega, imao u vidu odredbe Ustava Republike Srpske kojim je utvrđeno: da opština preko svojih organa u skladu sa zakonom uređuje i obezbjeđuje obavljanje komunalnih djelatnosti, te izvršava zakone, druge propise i opšte akte Republike čije izvršavanje je povjereno opštini, obezbjeđuje izvršavanje propisa i opštih akata opštine (član 102. stav 1. tač. 2. i 6), kao i da propisi i drugi opšti akti moraju biti u saglasnosti sa zakonom (član 108. stav 2).
Takođe, Sud je imao u vidu Zakon o lokalnoj samoupravi ("Službeni glasnik Republike Srpske", br. 97/16, 36/19 i 61/21) kojim je propisano da samostalne nadležnosti opštine obuhvataju, pored ostalih, uređenje i obezbjeđenje obavljanja komunalnih djelatnosti, u okviru kojih je propisano da obezbjeđuje obavljanje i druge komunalne djelatnosti u skladu sa zakonom (član 18. tačka 2) podtačka 2)), te da skupština jedinice lokalne samouprave donosi odluke i druge opšte akte i daje njihovo autentično tumačenje (član 39. stav 2. tačka 2)).
Pored toga, Sud je imao u vidu da su Zakonom o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 124/11 i 100/17) utvrđene komunalne djelatnosti od posebnog javnog interesa i način obezbjeđivanja posebnog javnog interesa, organizacija obavljanja komunalnih djelatnosti i način njihovog finansiranja (član 1), te propisano: da je komunalna djelatnost od posebnog javnog interesa, u smislu ovog zakona, upravljanje javnim prostorima za parkiranje vozila (član 2. stav 1. tačka d)), da upravljanje javnim prostorima za parkiranje vozila obuhvata održavanje, čišćenje, postavljanje saobraćajne signalizacije na javnim površinama ili objektima izgrađenim za parkiranje motornih vozila, kao i uklanjanje, premještanje i blokiranje nepropisno parkiranih vozila, da je davalac komunalne usluge javno komunalno preduzeće ili drugi privredni subjekt kojem su povjereni poslovi obavljanja komunalne djelatnosti (član 3. tač. đ i h); da jedinica lokalne samouprave svojom odlukom, koju donosi skupština jedinice lokalne samouprave, detaljnije propisuje uslove i način obavljanja komunalnih djelatnosti, materijalne, tehničke i druge uslove za finansiranje, razvoj, izgradnju i održavanje komunalnih objekata, uslove za funkcionisanje i tehničko-tehnološko jedinstvo sistema i uređaja, opšte uslove koje sadrži ugovor između davaoca i korisnika komunalne usluge, uslove za korišćenje i prestanak korišćenja komunalne usluge, mogućnost za subvencionisanu cijenu komunalne usluge, kategorije korisnika i uslove subvencionisanja i jedinicu obračuna za svaku vrstu komunalne usluge i način naplate komunalnih usluga (član 6); da za obavljanje komunalnih djelatnosti i djelatnosti od javnog interesa jedinica lokalne samouprave može osnovati javno komunalno preduzeće ili te poslove može povjeriti drugim privrednim subjektima koji su dužni da komunalnu djelatnost koja im je povjerena obavljaju u skladu sa ovim zakonom i drugim propisima (član 7. stav 1); da korisnik komunalne usluge koristi komunalne usluge koje je jedinica lokalne samouprave organizovala na svom području u skladu sa odredbama ovog zakona (član 9a); da je davalac komunalne usluge dužan da obezbijedi trajno i nesmetano pružanje komunalnih usluga korisnicima komunalne usluge pod uslovima, na način i prema normativima koji su propisani zakonom i drugim propisima, zatim ispravnost i funkcionalnost komunalnih objekata i uređaja i određeni kvalitet komunalnih usluga (član 13. stav 1); da korisnik plaća utvrđenu cijenu za pruženu komunalnu uslugu na osnovu računa koji ispostavlja davalac komunalne usluge i koji ima snagu vjerodostojne isprave (član 16. stav 3); da je jedinica lokalne samouprave dužna da uskladi propise o vršenju komunalnih djelatnosti sa odredbama ovog zakona i donese propisane odluke u roku od šest mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona (član 41. stav 1), te da su jedinice lokalne samouprave dužne da u roku od šest mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona usklade odluku iz člana 6. stav 2. ovog zakona sa odredbama ovog zakona i da donesu odluku iz člana 9. stav 3. ovog zakona ukoliko imaju uspostavljen sistem daljinskog grijanja (član 41. stav 2).
Imajući u vidu citirane odredbe Ustava i zakona, kao i odredbu člana 42. stav 1. Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 104/11 i 92/12), prema kojoj Ustavni sud u postupku ocjenjivanja ustavnosti i zakonitosti osporenog akta nije ograničen zahtjevom davaoca inicijative, Sud je, pored inicijativom osporene odredbe člana 40. stav 1. Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka, ocjenjivao ustavnost i zakonitost i odredaba čl. 19. do 26, člana 27. stav 1. u dijelu koji glasi: “..., javnim parkiralištima suprotno čl. 23, 24. i 25. ove odluke ili suprotno odredbama pravilnika iz člana 22. ove odluke,...“ i stav 2, te čl. 28, 29. i 40. stav 2. u dijelu koji glasi: “... u čl. 21...“ i stav 4. ove odluke.
Sud je, polazeći od navedenih odredaba Ustava i zakona, a imajući pritom u vidu sadržinu Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka u dijelu koji se odnosi na javna parkirališta (čl. 19. do 29.) ocijenio da je pravni osnov za uređivanje pitanja koja se odnose na obavljanje komunalne djelatnosti upravljanja javnim površinama za parkiranje vozila - javna parkirališta sadržan u Zakonu o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 124/11 i 100/17). Naime, Zakon o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 124/11), koji je bio na snazi u vrijeme donošenja osnovnog teksta predmetne odluke, propisuje da je komunalna djelatnost upravljanja javnim površinama za parkiranje vozila, koja obuhvata održavanje, čišćenje, postavljanje saobraćajne signalizacije na javnim površinama ili objektima izgrađenim za parkiranje motornih vozila, kao i uklanjanje, premještanje i blokiranje nepropisno parkiranih vozila, komunalna djelatnost od posebnog javnog interesa (član 2. stav 1. tačka d) i član 3. tač. đ)), te da jedinica lokalne samouprave svojom odlukom detaljnije propisuje: uslove i način obavljanja komunalnih djelatnosti, materijalne, tehničke i druge uslove za finansiranje, razvoj, izgradnju i održavanje komunalnih objekata, uslove za funkcionisanje i tehničko-tehnološko jedinstvo sistema i uređaja, mogućnost za subvencionisanu cijenu komunalne usluge, kategorije korisnika i uslove subvencionisanja, te jedinicu obračuna za svaku vrstu komunalne usluge i način naplate komunalnih usluga (član 6. tač. a) do d)). Uz to, ovim zakonom jedinica lokalne samouprave je obavezana da uskladi propise o vršenju komunalnih djelatnosti sa odredbama ovog zakona i donese propisane odluke u roku od šest mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona (član 41).
Nadalje, Zakon o izmjenama i dopunama Zakona o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 100/17), koji je stupio na snagu nakon donošenja osnovnog teksta predmetne odluke, a prije njenih izmjena i dopuna, propisuje da se odlukom, koju donosi skupština jedinice lokalne samouprave, moraju propisati i opšti uslovi koje sadrži ugovor između davaoca i korisnika komunalne usluge, kao i uslovi za korišćenje i prestanak korišćenja komunalne usluge, a određen je i rok u kojem su jedinice lokalne samouprave dužne da usaglase postojeće odluke iz člana 6. stav 2. ovog zakona sa odredbama ovog zakona (čl. 2. i 8. stav 2. tačka a) ovog zakona).
Dakle, odredbama Zakona o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 124/11 i 100/17) uspostavljena je obaveza za skupštinu jedinice lokalne samouprave (opštine/grada) da u propisanim rokovima i na način kako to predviđaju važeća zakonska rješenja uredi pitanja koja se tiču organizovanog obavljanja komunalnih djelatnosti, između ostalih, i komunalne djelatnosti upravljanja javnim površinama za parkiranje vozila - javna parkirališta.
Imajući u vidu da, u konkretnom slučaju, Skupština Grada Banja Luka nije uredila pitanja koja se tiču obavljanja komunalne djelatnosti upravljanja javnim površinama za parkiranje vozila - javna parkirališta, u rokovima i na način kako je to predviđeno važećim zakonskim rješenjima u ovoj oblasti, Sud je utvrdio da odredbe čl. 19. do 26, člana 27. stav 1. u dijelu koji glasi: “..., javnim parkiralištima suprotno čl. 23, 24. i 25. ove odluke ili suprotno odredbama pravilnika iz člana 22. ove odluke,...“ i stav 2, te čl. 28. i 29. Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka nisu u saglasnosti sa Zakonom o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 124/11 i 100/17), a samim tim ni sa članom 108. stav 2. Ustava, prema kojem propisi i drugi opšti akti moraju biti u saglasnosti za zakonom.
Imajući u vidu izloženo, po ocjeni Suda, ni odredbe člana 40. stav 1, stav 2. u dijelu koji glasi: “...u čl. 21...“ i stav 4. Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka, koje su sadržinski i pravno povezane sa odredbama čl. 21. i 27. st. 1. i 3. odluke, nisu u saglasnosti sa Zakonom o komunalnim djelatnostima („Službeni glasnik Republike Srpske“ br. 124/11 i 100/17), a posljedično ni sa članom 108. stav 2. Ustava.
Pozivanje davaoca inicijative na odredbe čl. 2. i 5. Zakona o prekršajima Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske” br. 63/14, 36/15 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske, 110/16, 100/17 i 19/21 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske) i odredbe čl. 2, 4, 7. i 13. stav 11. Zakona o poreskom sistemu Republike Srpske (“Službeni glasnik Republike Srpske” br. 62/17 i 110/20 - Odluka Ustavnog suda Republike Srpske) nije, po ocjeni Suda, od uticaja na odlučivanje u ovom predmetu, imajući u vidu da navedene odredbe Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka nisu u saglasnosti sa važećim Zakonom o komunalnim djelatnostima, za čije izvršenje jedinica lokalne samouprave treba da donese odluku kojom će urediti komunalnu djelatnost upravljanja javnim površinama za parkiranje vozila.
Ustavni sud dodatno ukazuje da Rješenjem broj U-94/21 od 12. oktobra 2022. godine („Službeni glasnik Republike Srpske“ broj 104/22) nije prihvaćena inicijativa za ocjenjivanje ustavnosti i zakonitosti člana 22. Odluke o bezbjednosti saobraćaja na putevima grada Banja Luka („Službeni glasnik Grada Banja Luka“ br. 20/17 i 16/21), ali u odnosu na odredbe čl. 54. stav 1, člana 59. stav 1. tačka 5) i člana 82. Zakona o lokalnoj samoupravi ("Službeni glasnik Republike Srpske", br. 97/16, 36/19 i 61/21) koje se tiču nadležnosti gradonačelnika, odnosno načelnika jedinice lokalne samouprave, kao izvršnog organa vlasti, za donošenje pravilnika.
Cijeneći da je u toku prethodnog postupka pravno stanje potpuno utvrđeno i da prikupljeni podaci pružaju pouzdan osnov za odlučivanje, Sud je, na osnovu člana 40. stav 5. Zakona o Ustavnom sudu Republike Srpske, u ovom predmetu odlučio bez donošenja rješenja o pokretanju postupka.
Na osnovu izloženog Sud je odlučio kao u izreci ove odluke.
Ovu odluku Ustavni sud je donio u sastavu: predsjednik Suda mr Džerard Selman i sudije: Vojin Bojanić, Svetlana Brković, Amor Bukić, Zlatko Kulenović, prof. dr Radomir V. Lukić, prof. dr Ivanka Marković, prof. dr Darko Radić i akademik prof. dr Snežana Savić.
PREDSJEDNIK
USTAVNOG SUDA
Mr Džerard Selman
Broj: U-66/23
25. septembar 2024. godine